موزیک

مهدی باقری، آهنگساز و کمانچه‌نواز درباره موسیقی مینیمال بیان کرد: با وجود آن که نیم قرن از این مکتب می‌گذرد، به موسیقی مینیمال در زمانه فعلی نیاز داریم چون با بالارفتن سرعت تکنولوژی مردم دیگر حوصله گوش دادن به موسیقی‌های بلند یا خواندن آثار ادبی طولانی را ندارند و این مکتب مشکل را تا حدودی حل کرده است.

وی در توضیح سبک مینیمال در موسیقی ادامه داد: مینیمال به معنای کوتاه، موجز و خلاصه است و هرچند که مکتب مینیمالیسم سال 1960 در آمریکا شکل گرفت اما طبق تحقیقات ریشه‌های اصلی آن را هنرمندان وقت از انقلاب اکتبر روسیه گرفته‌اند. هنر مینیمالیسم در وهله اول زمانیکه شکل می‌گیرد در موسیقی و هنرهای تجسمی خود را نشان می‌دهد و سپس وارد ادبیات می‌شود و راه خود را بصورت داستان‌های مینیمال پیدا می‌کند.

موسیقی مینیمال باید حرکت تحولی داشته باشد

باقری درباره شکل‌گیری این مکتب در سال 1960 که دقیقا با چهار آهنگساز بزرگ و سرشناس آمریکایی (همچنان همه آنها در قید حیات هستند) در نیویورک شکل گرفت توضیحات مفصلی ارائه داد و اظهار داشت: لا مونته یانگ از نخستین مینیمالیست‌ها در هنر موسیقی است و شخصا موسیقی روحانی را بسیار دنبال می‌کند.

به گفته وی، در موسیقی مینیمال که ممکن است عامه‌پسند نباشد، تک‌تک نت‌ها و خلاصه‌گویی (هارمونی پیچیده‌ای ندارد و ساده به ماجرا نگاه می‌کند) ارزشمند هستند و درواقع این نوع موسیقی به شما اجازه فکر می‌دهد.

این آهنگساز و کمانچه‌نواز، تری رایلی را از دیگر پیروان مکتب مینیمال در سال 1960 دانست و درباره نحوه پیروی آن از این مکتب صحبت و قطعه‌ای از موسیقی تری رایلی را برای نمونه پخش کرد.

باقری در ادامه این نشست قطعه‌ای از تری رایلی رابرای حضار پخش کرد و درباره گفته او «موسیقی مینیمال باید حرکت تحولی داشته باشد» بیان کرد: در عین نبود فلسفه‌ای خاص در موسیقی مینیمال، این سبک مخاطب را به فکر وامی‌دارد لذا وقتی قطعه را گوش می‌دهید با توجه دقیق به جزئیات آن، مدت زمان آن را احساس نمی‌کنید و این همان ایجاز موسیقی مینیمال است.

به گفته وی، درواقع آهنگسازان بعدی که روی این مکتب کار کردند تلاش داشتند آن را مردمی‌تر کنند تا برای مردمان بیشتری مورد توجه قرار گیرد.

حرکت در موسیقی مینیمال با موفقیت همراه است

مهدی باقری استیو رایش را یکی دیگر از پیشگامان موسیقی مینیمال بیان کرد و ضمن پخش قطعه‌‌ای از این آهنگساز اظهار داشت: استیورایش را حد وصل موسیقی کلاسیک غربی به موسیقی امروز می‌دانند، همچنین فیلیپ‌گلس دیگر بنیانگذار موسیقی مینیمال است.

وی با بیان اینکه با هر موسیقی می‌توان کار کرد، ادامه داد: سبک موسیقی مهم نیست و این مکتبی است که راه برای پیش‌رفتن دارد، درحقیقت در این زمانه که همه داستان کوتاه می‌خوانند و تکنولوژی پیشرفت کرده است هنوز این نوع موسیقی خیلی جا برای پیشرفت دارد و اگر کسی قصد گام برداشتن در این مسیر را دارد می‌تواند موفق باشد.

فیلیپ گلس (Philip Glass) آهنگساز سبک موسیقی مینیمال و خارجی در سال 1937 میلادی از پدر و مادری اکراینی‌تبار در کشور آمریکا متولد شد. او از شش سالگی نواختن فلوت را یاد گرفت و در پانزده سالگی آموختن پیانو را به صورت جدی آغاز کرد و تصمیم گرفت که آهنگساز شود. بعد از اینکه از جولیارد اسکول The Juilliard School فارغ‌التحصیل شد و در سال 1964 میلادی بورس فولبرایت را دریافت کرد و برای تحصیلات تکمیلی به فرانسه رفت. در آنجا بود که تصمیم گرفت موسیقی را از اول و زیر نظر نادیا بولانژه Nadia Boulanger فرا بگیرد. بولانژه معلم موسیقی بسیاری از آهنگسازان برجسته از جمله آرون کوپلند، روی هریس، کوئینسی جونز، ایگور مارکویچ، دینو لیپاتی و دیوید دایموند بوده است. در پاریس فیلیپ گلس با آهنگساز و سیتار نواز هندی-راوی شانکار Ravi Shankar- آشنا شد و به گفته خودش درهای موسیقی جهان پس از آشنایی با راوی شانکار به رویش باز شد.

موسیقی متن چاپاکوآ Chappaqua اولین قطعه موسیقی ترکیبی شرق و غرب است. فیلیپ گلس علاوه بر موسیقی فرهنگ‌های مختلف به آداب و رسوم آنها نیز علاقه‌مند شد و به کشورهای زیادی سفر کرد. او اعتقاد دارد که یکی از دلایل پرکار بودنش، دیدن انسان‌های جالب در سراسر دنیا بوده است.

در ساخت موسیقی متن فیلم چاپاکوآ Chappaqua قرار می‌شود که گلس ملودی‌های شانکار را در فضایی غربی بنویسد به طوریکه نوازندگان غربی بتوانند آنرا بنوازند اما نکات ظریف ریتمیک شانکار حفظ شود. او باید در کمتر از یک ساعت این نت‌ها را می‎نوشت اما تلاشش بی‌ثمر بود تا اینکه تصمیم گرفت مثل شانکار، خطوط حامل را حذف کند و دوباره بنویسد.